ο ο 12 | 2023 | 1 & 2 Πολίνα Βερβεράκη ν. 551/1915 αναφέρεται με ακρίβεια το ποσό που οφείλεται στον παθόντα —και, σε περίπτωση θανάτου, στους νόμιμους κληρονόμους του—, το οποίο διαμορφώνεται με βάση τον μισθό αυτού. Πηγή προσδιορι- Α Ρ σμού του ύψους της αποζημίωσης αποτελεί και ο ΑΚ με βάση τα άρ. 928-93229. Θ Ρ Στην περίπτωση που ο θανών δεν διαθέτει συγγενείς για να τον κληρονομήσουν ή σύζυγο ή πρόκειται για Α αλλοδαπό, του οποίου οι συγγενείς δεν διέμεναν στην Ελλάδα κατά το χρόνο του δυστυχήματος ή εάν δεν διανεμήθηκε μεταξύ αυτών ολόκληρη η αποζημίωση, τότε το διαθέσιμο ποσό της αποζημίωσης επιδιώκε- ται δικαστικώς ή εξωδίκως από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και κατατίθεται στην 30 Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας σε έντοκο λογαριασμό με πίστωση του Ταμείου Πρόνοιας υπέρ των εργατών . ΙΙΙ. Δ. 2. Υπόχρεος αποζημίωσης Υπόχρεος της αποζημίωσης, κατά το άρ. 1 του ν. 551/1915, για το εργατικό ατύχημα είναι ο κύριος της επιχείρησης, δηλαδή ο πλοιοκτήτης, ο εφοπλιστής και ο κύριος του πλοίου (ο οποίος ευθύνεται με το πλοίο). Παράλληλα, ο αντιπρόσωπος του πλοιοκτήτη που συνάπτει τη σύμβαση με τον ναυτικό, υπό τις προϋποθέσεις του ν. 762/1978, ευθύνεται για τις αξιώσεις που προκύπτουν από αυτή, όπως αυτή του ναυ- τεργατικού ατυχήματος σε πλοίο είτε ελληνικής είτε αλλοδαπής σημαίας, καθόσον οι διατάξεις του νόμου αυτού αποτελούν κανόνες άμεσης εφαρμογής και περιέχουν «λανθάνοντα» κανόνα Ιδιωτικού Διεθνούς Δι- καίου, ο οποίος καθορίζει ειδικώς για την ευθύνη του αντιπροσώπου, με εφαρμοστέο το δίκαιο της lex fori. Η ευθύνη του αλλοδαπού νομικού προσώπου είναι παράλληλη με την ευθύνη του φυσικού προσώπου που το εκπροσωπεί κατ’ άρ. 1 του ν. 762/1978. 31 Αξίζει, στο πλαίσιο της ευθύνης για αποζημίωση, να αναφερθεί η περίπτωση της χρονοναύλωσης . Ειδι- κότερα, ο χρονοεκναυλωτής προσλαμβάνει τον πλοίαρχο και τα μέλη του πληρώματος, τους απολύει και καταβάλει σε αυτούς μισθούς και αποζημίωση. Παράλληλα, διατηρεί τη ναυτική διαχείριση του πλοίου και σε περίπτωση ναυτεργατικού ατυχήματος ευθύνεται τόσο για τα δικά του πταίσματα όσο και για αυτά των βοηθών εκπλήρωσης εξαιτίας της πιθανής ακαταλληλότητας του πλοίου. Αντίθετα, ο χρονοναυλωτής ευ- θύνεται παράλληλα μόνο για τα δικά του πταίσματα και αυτά των βοηθών εκπλήρωσης κατά την εμπορική χρήση του πλοίου. ΙΙΙ. Ε. Παραγραφή Από το άρ. 17 του ν. 551/1915 προκύπτει ειδική βραχυπρόθεσμη παραγραφή, σύμφωνα με το οποίο (ενν. άρθρο) κάθε αξίωση που πηγάζει από το νόμο αυτό παραγράφεται μετά από μια τριετία από το χρόνο που έλαβε χώρα το ατύχημα. Στην περίπτωση του εργοδότη, ο οποίος δεν συμμορφώθηκε με τις επιταγές του άρ. 10 του σχετικού νόμου, χωρεί μόνο κοινή παραγραφή. Στη συνέχεια αναφέρεται ότι, όσον αφορά στα πρόσωπα που δικαιούνται αποζημίωση αντί του παθόντος (άρ. 8 του ν. 551/1915), η προθεσμία ξεκινά από τον θάνατό του. Όσον αφορά στο ορισμένο της ένστασης παραγραφής του ν. 551/1915, για να λάβει χώρα η ανωτέρω τριε- τής παραγραφή θα πρέπει ο ενιστάμενος εργοδότης να επικαλεσθεί ότι συμμορφώθηκε με όσα προβλέπο- 32 νται στο άρ. 10 του αυτού νόμου, ειδάλλως θα ισχύσει η εικοσαετής παραγραφή του άρ. 249 ΑΚ . Στην περίπτωση που ο ναυτικός στραφεί κατά του αντιπροσώπου του πλοιοκτήτη, οι εν λόγω αξιώσεις του υπό- κεινται σε παραγραφή τριάντα (30) μηνών κατά το άρ. 1 παρ. 2 του ν. 762/1978. Αναφορικά με την παραγραφή μεταξύ των διαφόρων αγωγών εντοπίζονται διαφορές. Συγκεκριμένα, η πα- ραγραφή αξίωσης για μισθούς ασθενείας με βάση το άρ. 186 ΚΙΝΔ συμπληρώνεται μετά από ένα χρόνο από τη λήξη του έτους κατά το οποίο συμπίπτει η αφετηρία αυτή, ενώ η αξίωση εκ της αδικοπραξίας (914 ΑΚ) 29 Eurofound — Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, ό.π. υποσημ. 9, σελ. 62-63· Κοροτζής Χ. Ιωάννης, ό.π. υποσημ. 1, σελ. 199. 30 Πλαστάρα Γλυκερία, ό.π. υποσημ. 12, σελ. 72. 31 Αντώνης Αντάπασης, Λία Αθανασίου, Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. Νομική βιβλιοθήκη, Αθήνα, 2020, σελ. 449. 32 Κοροτζής Χ. Ιωάννης, ό.π. υποσημ. 1, σελ. 208. Υπαγωγή