ο ο Η πτωχευτική ικανότητα και η πτώχευση μη εμπόρων 2023 | 1 & 2 | 29 συλλογικού στοιχείου εκτελεστικές διαδικασίες, προσιδιάζουσες και εμπνευσμένες από το Πτωχευ- τικό Δίκαιο. Επιπλέον, συνάγεται και από τις σκέψεις της πρώτης ενότητας ότι η δυνατότητα υπαγω- γής ενός οφειλέτη, άρα ενός προσώπου εγνωσμένου εκ του Ιδιωτικού Δικαίου και γενικώς της εννό- 18 μου τάξεως , σε διαδικασία συλλογικής εκτέλεσης, πέραν από κανονιστικά και αναγκαίως θετικι- Α στικά αναχώματα, δεν φαίνεται να προσκρούει μήδε σε δογματικά μήδε σε συνταγματικής περιωπής Ρ Θ επιχειρήματα. Τουναντίον, φαίνεται καθόλα λογικό κάθε πρόσωπο ικανό προς άνευ περιορισμού Ρ δικαιοπραξίες, και, άρα, απόκτηση αστικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, να δύναται εν πρώτοις Α να υπάγεται σε ένα υγιές καθεστώς αναγκαστικής απόσβεσής τους. Το αυτό, μάλιστα, προκύπτει και από το κοινώς λεγόμενο, ότι τα δικαιώματα του ενός δύνανται να φτάνουν μόνο μέχρι του σημείου αφετηρίας των δικαιωμάτων τρίτων. Πόσω δε μάλλον όταν η προκείμενη σχέση παρουσιάζει τη σχε- τικότητα μιας ενοχικής σχέσης, ήτοι σχετικής. Προκύπτουν εξ αυτής της θετικιστικής νομοθετικής μεταβολής αρκετές νέες παραδοχές, οι οποίες ενδεχομένως επιβεβαιώνουν πλέον θετικά σύνολο συστηματοποιημένων σκέψεων περί την πτωχευ- τική ικανότητα, περί τη φύση και τη θέση της εμπορικής ιδιότητας αναφορικά με τα κτώντα αυτήν πρόσωπα, καθώς και την ταυτότητα φύσης της συλλογικής εκτέλεσης με αυτήν της ατομικής. Εν πάση δε περιπτώσει, ορθό να μην αποσιωπώνται δυνητικές πολιτικές σκοπιμότητας που οδήγησαν στις εν λόγω μεταβολές, αλλά και παραδοχές αναφορικά με τα υποκείμενα σε γενικότερη δικαιοπολιτική εύνοια από τον νομοθέτη. Πιο απτά, με την ευρεία πλέον διατύπωση του αρ. 76 παρ. 1 ΚΑφ, τίθεται εκτός λογικού ενδιαφέροντος και δογματικής σκοπιμότητας κατ’ αρχήν η έννοια της εμπορικής ιδιό- τητας, καθώς και πιθανές διχογνωμίες αναφορικά με την ποιοτική διαφοροποίηση μεταξύ τυπικού και ουσιαστικού κριτηρίου πρόσκτησής της. Αντικαθίσταται, λοιπόν, η προκείμενη έννοια με αυτήν του οικονομικού σκοπού, ενδεχομένως δε με την ακόμα ευρύτερη, περισσότερο ακριβώς αναφερό- μενη όχι στο αφηρημένο στοιχείο του σκοπού αλλά στη μετουσίωσή του σε πράξη, έννοια της οικο- νομικής δραστηριότητας —πρβλ. τη σχέση μεταξύ δικαιοκτησίας και δικαιοκτητικής ικανό- τητας— που δεν απαιτεί σκοπό κέρδους αλλά μόνο συναλλακτική νομικώς ενδιαφέρουσα δραστη- 19 ριότητα . Ως εκ τούτου, αποκτούν πτωχευτική ικανότητα νομικά πρόσωπα όπως τα σωματεία και τα πρόσωπα τα υπαγόμενα στο εξαιρετικό βεληνεκές του ν. 3869/2010, του οποίου η εφαρμογή κα- θίσταται πλέον αμφίβολη στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Η έννοια του εμπόρου παραμένει υφιστάμενη μόνο στο φαινόμενο και τις εξαιρετικές διατάξεις της πτώχευσης μικρού αντικειμένου του άρ. 172 επ. ΚΑφ. Σημαντική είναι δε και η διαμορφούμενη πλέον σχέση μεταξύ ατομικής και συλλογικής εκτέλεσης εξ επόψεως υποκειμενικής έκτασης. Τα υποκείμενα στις προκείμενες διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλε- σης ενοχών ταυτίζονται εν πολλοίς, ενώ διάκριση χωρεί αναφορικά με την προϋπόθεση της παύσης πληρωμών ως όρου νομικής βασιμότητας του καταγόμενου εις δίκην αντικειμένου του ενδίκου βοη- θήματος (αίτηση) του άρ. 79 συνδ. με το άρ. 77 ΚΑφ. και της λοιπής κανονιστικής διάκρισης που αναπτύσσεται σε έκαστο νομοθέτημα. Ως προς το καθεστώς της περιαγωγής του συνόλου των πλήρως ικανών «κοινωνών» δυνητικά σε 20 διαδικασίες πτώχευσης, όμως, απαντά ικανός αντίλογος αναφορικά με τα προηγουμένως εισφερ- θέντα φαινόμενα ευτελισμού του πτωχού και τη γενικότερη «βαρύτητα» που η εν λόγω διαδικασία συνεπάγεται. Προφανώς, ο αντίλογος κατατείνει στην πτωχευτική ικανότητα των απλών ιδιωτών, οι 18 Βλ. αναφορικά με την προβληματική της δικαιοκτητικής ικανότητα και Μάρκο Ιωάννη, «Βασικά ζητήματα από τις νέες ρυθμίσεις για τις προσωπικές εταιρίες, ΧρΙΔ, 2014, σσ. 173-183, σσ. 173-175. 19 Περάκης Ευάγγελος, ό.π. υποσημ. 9, σσ. 132-133 με παραπομπή και σε νομολογία. 20 Ψυχομάνης Σπύρος, ό.π. υποσημ. 7, σσ. 43-44· Περάκης Ευάγγελος, ό.π. υποσημ. 9, σελ. 132· Μιχαλόπουλος Γεώργιος, Το νέο πτωχευτικό δίκαιο – Ουσιαστικά και δικονομικά ζητήματα, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα–Θεσσαλονίκη, 2021, σελ. 14 επ.· Κατσάς Θεόδωρος, Ο νέος πτωχευτικός κώδικας ως μεταρρυθμιστική πρόκληση και ευκαιρία, ΣΥΝήΓΟΡΟΣ, τ. 141/2020, σελ. 18 επ. Υπαγωγή